- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
غزل مناجات با خداوند رحمان
با سنگ هر گـناه پَـرم را شکـسـتهام آه ای خـدا، خودم کمرم را شکستهام نه راه پیـش مانـده بـرایم نه راه پس پـلهای امـن پشت سـرم را شکستهام من دانه دانه اشک خودم را فروختم نـرخ طلایـی گـهـرم را شـکـسـتـهام دیگـر مرا نـشان خودم هم نمیدهـند آئـیـنههای دور و بـرم را شکـسـتهام دنیا شکست خوردهتر از من ندیدهاست حالا به سنگ خورده، سرم را شکستهام آرام کن مرا و در آغوش خود بگیر حالا که بغض شعلهورم را شکستهام راهـم بـده به بـاغ شـجـرهای طیـبـه من توبه کردهام، تبـرم را شکـستهام حالا بـبـین که به غـیـر از گـدا شدن در پـیـشگـاه تو هـنرم را شکـسـتهام
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند رحمان
من بنـدگی نکـردم، تا بـنـدهام بخـوانی تو کی بدین کرامت، از خود مرا برانی بار گـنه به دوشم، لا تقـنـطوا به گوشم عفـوت نمیگذارد، در دوزخـم کـشانی این نامۀ سیاهـم، این اشک صبحگـاهم من حال خویش گفتم، تو کار خویش دانی
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
بـار گـنـاه آورده سـویت روسیـاهی سر در گـریـبان آمده غـرق گـناهی آه ای غیاث المستـغـیـثـین بیپـناهم رحمی بـفـرما بر غـریب بیپـناهی من ناتـوان تو حیِّ قـادر تو رئـوفی تو بر تـمـام نـاتـوانان تکـیـه گـاهی هر چند عاصی تر ز من عبدی نداری از راه رحمت بارالـهـا کن نگـاهی با ذکـر استـغـفـار میآیـم به شـوقی کز راه رٱفـت زر نـمایی پـرِّ کاهی العـفـو را صد بار گـفـتم در قـنـوتم تا ایـنکه بِـرهـانی ز بـنـدم یا الـهـی تو مهربانـتر هستی از آنکه گذاری سائل ز درگاهت رود با اشک و آهی خانه خرابم گر نگیری دست من را جایی ندارم جـز به اعـمـاق تـباهی
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
بس نیست زمین خوردن این بنده پیاپی؟! بس نیست شدم پیش تو شرمنده پیاپی؟! کـم زیـر قـرارم نـزدم پـشـت سـر هـم اما تـو به رویـم زدهای خـنـده پـیـاپـی تو آنکه مرا سخـت در آغـوش گرفتی من آنکه ز الـطاف تو دل کـنـده پیاپی آن دست بُـود بـوسه گه خیـل ملک که بـاشـد به در لطف تو کـوبـنـده پـیـاپی شد زنـدگی ما به دو تا جـمله خلاصه ما تـوبـه شکـسـتـیم تو بخـشـنده پیاپی انگـار بنـا نیست که دلخـواه تو گـردم مگـذار شوم خـوار و سرافکـنده پیاپی با ذکـر «حسین» آمدهام دست بگـیری بس نیست زمین خوردن این بنده پیاپی؟!
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
سائـلـی بیـچـارهام در بین راه افـتادهام بیکس و تـنها شدم بیسـرپـناه افتادهام باید امشب گریۀ سیری کنم بر حال خود بیحـیایی کردهام در قعـر چاه افتادهام هر چه دادی آبرویم در عوض هر روز و شب آبـرویت بُردهام حال از نگـاه افـتادهام دردسرشد این دو چشمی که به هرجارفته است دیگر از حال دعا و اشک و آه افتادهام بر زبان گفتم تو را میخواهم اما در عمل هِی دلت خون کردم و در اشتباه افتادهام نالههایم بین روضه بیاثر مانده ز بس بعـد هـیأت هـا دوباره در گـناه افتادهام خستهام از این گرفتاری ببین شرمندهام در بغل گیرم که من بیتکیه گاه افتادهام چارۀ کارم فقط راهی شدن تا کربلاست بـاز یاد آن حـریـم و بـارِگـاه افـتـادهام خواب دیدم از دم باب الحسین بر سر زنان رفتم و با گریه پائـین پای شاه افتادهام وای از آن لحظهای که خواهری ناله زده بیبـرادر در میـان یک سـپـاه افـتادهام
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
آنجا که خشکی هست دیگر چشم تر نیست عصیان که باشد مرغ دل را بال و پر نیست ظلمت چـنان اطـراف قـلـبم را گـرفته که ربّـنـا یـا ربّـنـایـم کـارگـر نـیـسـت بر وعـدههـایی که به تو دادم، نـمانـدم آه ای خـدا، نخـل امیـدم بـارور نیست دلـواپـسم امشب نگـیـری دست من را جز تو کسی فریادرس بر رهگذر نیست محصول عمرم جز تباهی نیست چیزی شرمندهام، در کولهبارم جز ضرر نیست این بـار هـم راهـم بـده در خـانـۀ خود گرچه برایت بودنم جز دردسر نیست همچون گذشته شور و حالی نیست در من آهی که دارد سینۀ من شعـلهور نیست کـاری نـکـردم با نـمـاز و روزههـایـم اعمال من بر آتـشِ قهـرت سپر نیست دنـیا چه کـرده بـا دل زارم، که دیگـر مثل شهیدان بنـدهات اهل سحـر نیست در این حـرم که خوبهـایت آرمیـدنـد ذکری به غیر از واحسینا خوبتر نیست بینِ مقـاتـل گـشـتـم و فـهـمـیدم این را آهی شـبـیـهِ آهِ زیـنب پُـرشـرر نیـست غیر از برادرها که بر نیـزه نشـسـتند دیگر کسی از حال خواهر باخبر نیست
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
این توبه را اگـر نـپـذیری کجا روم دست مرا اگر تو نگـیری کجا روم گـر نگـذری ز روی سیـاه جـوانـیم مـوی سپـید بر سر پیـری کجا روم محـتاج توست بند به بند وجـود من با این همه بسـاط فـقـیری کجا روم روزی اشک اگر ندهی میکشی مرا لب تشنه در هوای کویری کجا روم من را بخـر که بنده شاه جهان شوم جـز کـربلا برای اسیـری کجا روم جانم بگیر و عاشقیام را زمن نگیر عشق حسین را که بگیری کجا روم
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
خـسـتهام از هـمه اِبـرازِ پـشـیـمانـیها میخورم چوب از این تَـرکۀ نادانیها هرچه پُل پشت سرم بود خرابش کردم حال من ماندم و این وسعت ویرانیها قـفـس نفس مرا از نفـس انداخته است بال و پَـر بـسـتهام و هـمـدمِ زنـدانیها عُمرِ من سر شده و معصیت اندوختهام بنـدِ پـایـم شده این بیسـر وسامـانیها گوشِ من کَر شده و غرقِ گناهان شدهام با خودش برده مرا سیـل هـوسرانیها پایِ این تـوبۀ من مُهر قـبولی نخـورد ضـامنـم گـر نـشـود شـاهِ خـراسـانیها
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
وقتی گـنـاهان خـودم را میشـمارم با نا امیدی دست خود بر سر گذارم با کـوه عـصیان آمدم دستم بگـیری تـرسـی به دل دارم، ولی امـیـدوارم وقت گـنه، حس میکـنـم تـنها ترینم اما خـدا در وقـت تـوبـه در کـنـارم انـگـار میگـوید شـتر دیـدی ندیدی میگوید این را غم مخور من رازدارم تا اینکه خـالی میشوم از بارِ تـقـوا با گـریه بـرگـردد دوبـاره اعـتـبارم میدانم این را علت بخشیدنم چیست حتماً سفارش کرده من را چشم یارم این یا الهی را دعـایش بر لب آورد تا هست من هـم بـنـده پـروردگـارم من نوکری هستم که اربابم حسین است گـشـتـه مـدال نـوکـریـش افـتـخـارم هر وقت بودم باب میل حـیِّ سبحان دیدم گره خورده به فرش روضه کارم خشنود چون باشد ز من ارباب خوبم حـتـماً به دنیا و به عـقـبا رستگـارم
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
میشود هر روز جرم و اشتباهم بیشتر هست اما بخـشـش تو از گـناهم بیشتر بسکه تن دادم به عصیان و خطا این روزها دور شد از خانهات اینگونه راهم بیشتر احتیاجی نیست در آتش بسوزانی مرا میکِشَد آتش مرا این سوز و آهم بیشتر معصیت میآورم، آب و غذایم میدهی میچکد خجلت از این طرزِ نگاهم بیشتر کوله بـارم از گـناهـم پُـر شد، اما آمدم باز هم این بار از تو عذرخواهم بیشتر دارم از زهرا ز دست خود خجالت میکشم شرمسار از روی تو رویِ سیاهم بیشتر چند وقتی میشود آواره بودم، باز هم چـادری خـاکی مرا داده پـناهـم بیشتر زیر بار معصیت بالم به هم پیچیده بود یک نگاه مـادرم شد تکـیه گاهم بیشتر
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
با جرم و عصیانم بُکا را دادم از دست یعـنی کـلـید خـیـرهـا را دادم از دست چندیست که سجـاده را بازش نکردم چندیست که حال دعا را دادم از دست مسـتی بعد از معـصیت دارم! نه توبه از بس گنه کردم حیا را دادم از دست
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
روی خوشی نشان بده این روسیاه را از شـب زده دریـغ نـکـن نـور مـاه را بیـنـای ظـاهـری شـدم و کـور مطلـقـم وقـتـی بـدست نـفـس سـپـردم نگـاه را بـاشـد بـزن! ولی نکـنـد رد کـنـی مـرا بـیـچـارهام! نـگـیـر ز من سـرپـنـاه را گرچه هـمـیـشه دیـر به دیـر آمدم ولی از مـن مـگــیـر در زدن گــاه گــاه را دیـدنـد مـانـدهام وسط راه و رد شـدنـد تو سـربه راه کن من گم کـرده راه را دیگر قطار عمر به پیری رسیده است باید به تـوبه طی کـنم این ایـستگاه را هرجا طرف حساب تویی سود با من است کــوه گــنــاه دادم و دادی تــو کــاه را خیلی هـوائـیـم! نـفـسـم بند کـربـلاست امـضــا بــزن اجــازه دیــدار شــاه را روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار دید عمه جان به دور خودش یک سپاه را
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
آمـدم بـاز به درگـاه تـو با قـلـب حـزیـن بندهات را بِنِگر باز به سر خورده زمین مهربانیت بلندست خداوند! دلت میسوزد قـلب بـشکـستۀ ما را بپـذیـری به یقـیـن تو کریـمی تو رحیمی شـنوایی و مُجیب بـشـنـو این نالـۀ العـفـو مرا، ربّ بـرین هـمۀ عـمـر گـنـاه و هـمۀ عـمـر غـرور حـاصل سـوخـتن زنـدگیام بوده هـمـین مصرع روضۀ من موقع استهلال است ماه زینب شده در کـوفۀ غـم نیـزهنـشین
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
سزایم بود اگر از دست دادم آسـمانم را که من با دستهای خود شکستم نردبانم را دلم از حرف لبریز و زبانم از لغت خالی نـمیدانـم بگـویـم یا نگـویم داسـتـانـم را پریدم بیهـوا روزى براى دانهاى گـندم ولی افسوس گم کردم مسیـر آشیـانـم را پریشان است احوالم، و ما ادراک احوالى بُریـده دیگر این دردِ پـشیـمانی امانم را بهشتم را کلیدى بود و گم شد، یافتم وقتى به روى طاقچه دیـدم مفاتـیح الجـنانم را پریشانم پریشانم به قلب خسته برگردان الهی با لحـسـینُ بالحـسـین آرام جـانم را اگر چه بـالهـایم را گرفته آتش عُصیان ولی هرگز نخواهم بُرد از یاد آسمانم را نوازش هاى خود را بَرمَدار از من، بزرگى کن خـراشیـدم اگر چه گاه دست بـاغـبانم را هلال ماه دعوت نامه عشق است میدانم من آخر میشناسم دست خـط میـزبانم را رسول باد را بفرست سمت ساحل بخشش در این دریا ببین دست دعایم، بادبانم را
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
اشکـی برای چـشم ما گـهگـاه دادید مـا را مـیان شـهـر گـریه راه دادید ما ذرّهای بـودیم لـیکـن از عـطـایی کـوه کـرامـت را بـه پَـرِّ کـاه دادیـد نـالایـقـیـم امـا گـهـی نـجـوا و نـالـه گاهی ز سوز جان به دلها آه دادید گر چه بدیم اما به خوبیِّ خود از لطف همواره ما را پاسـخی دلخـواه دادید بـر قـلـبهای تـیـرۀ ما از رخ خود بر شـام تـار ظـلـمتِ دل مـاه دادیـد در روضۀ اربابـمان ما را نشانـدید یعنی گـدا را رخصتی بر شاه دادید مـا قـدر نـشـنـاس شـمـا بـودیـم امـا با این هـمه ما را دوبـاره راه دادید
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
با غلام رو سیاه، ای یار خوبی میکنی با نمک نشناسها هر بار خوبی میکنی من گرفتار دل بیـمارم و حالـم بـد است تو پرستاری و با بیـمـار خـوبی میکنی روز و شب با اینکه من، ای مهربانِ من، تو را میدهم با هر گـناه آزار، خوبی میکنی
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
بـا گـریـه آمـدم، اِغـفِـر لِیَ الـذُّنُــوب حـالا که در زدم، اِغـفِـر لِیَ الـذُّنُوب رسوایی از من است آقایی از شماست تو خوب و من بدم، اِغفِر لِیَ الذُّنُوب بـیـهـوده مـیدوم، دور و بَـر خـودم گُم کرده مقـصدم، اِغـفِر لِیَ الـذُّنُوب تـو خـواسـتی که من یـا ربّـنـا کـنـم دیگـر نـکـن ردم، اِغـفِر لِیَ الـذُّنُوب شرک خفی زیاد توحید من کم است انـگـار مـرتـدم، اِغــفِـر لِیَ الـذُّنُـوب حق رضا بـبخـش، حـق رضا بخـر دلـتـنـگ مـشـهـدم، اِغـفِر لِیَ الذُّنُوب بال مـرا نـچـیـن این بـال آبـروست من جـلـد گـنـبـدم، اِغـفِر لِیَ الـذُّنُوب هـر سالـه کـربـلا مسـتـانـه رفـتـهام یا رب به هر قـدم، اِغـفِر لِیَ الذُّنُوب
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
به امـیـد آمـدهام خـانه خـرابـم نـکـنـی هـمه کـردنـد جـوابـم تو جـوابم نکـنی همه هستیِّ من این قطره اشک است خدا وای اگر رحم بر این چشم پرآبم نکنی به ثـوابـی که نـدارم چه امـیـدی بـنـدم آب چون نیست طلبکـار سرابم نکـنی
: امتیاز
|
مناجات با خداوند
بر بیکـسان پـناهی، یا رب الهی العفو کن سوی ما نگاهی، یا رب الهی العفو ای مهـربان خـدایـم، ذکـر من و نـدایم بگذر تو از خـطایم، یا رب الهی العفو من بندهای گنهکار، بیحاصلی خطاکار تو مهـربان و دادار، یا رب الهی العفو بر حال من نظر کن، از جرم من گذر کن شام غـمـم سحر کن، یا رب الهی العفو سوی توأم شـتابان، شرمنده و پشیـمان وای از دلِ پریـشان، یارب الهی العفو مهر تو جاودانی است، کار تو مهربانی است این بهترین نشانی است، یارب الهی العفو من غرق در گناهم، بنگر چه روسیاهم تـنها تویی پـنـاهـم، یا رب الهی العـفـو با اشک نیمۀ شب، ذکر تو بر سر لب از تـوبـهام لـبـالـب، یارب الهی العـفـو ای منتهای رحمت، ای رسم تو محبت بر سـائـلان عـنایت، یارب الهی العفو ای که همه امیـدی، ما را چو آفـریدی جز معصیت ندیدی، یارب الهی العفو گر که ز تو گسستیم، گر توبهها شکستیم ما بـنـدۀ تو هـستـیم، یارب الهی العـفو این دل شکستهها را، بخشش نما تو یارا دیگر به حق زهـرا، یارب الهی العفو ای جاودانه داور، از جرم ما تو بگذر جانا به حق حـیـدر، یارب الهی العـفو یارب به حق طاها، حق علی و زهرا اِغـفـِر لَـنـا اِلههـا، یـارب الهـی العـفـو
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
به خسته حـالـیم ای پادشاه ارحمنی به اشک چـشم تـرم یا اِله، ارحمنی کشاندهام سرِ این سفره اعـترافـم را نـمـانـده از نـفـسم غـیـر آه ارحمنی کرم نما کمی آغوش خویش را وا کن رسیده بـنـدۀ گـم کـرده راه ارحمنی به قـدرِ خـوبـیِ تـو بـا گـنـاه آمـدهام مکن عـقوبت این روسـیاه ارحمنی شکسته بال و پرم، خستهام، نگاهم کن پـنـاه ده بـه منِ بـیپـنـاه، ارحـمـنـی بریدهام من از این نفْسِ خانمان سوزم جـدا شدم دگر از هر گـناه ارحمنی هزار مرتبه بخـشیدی و خطا کردم دوباره خـستهام از اشتـبـاه ارحمنی مـیـان میـکـدهات نـالـه مـیزنـم آقـا فـقـط به خاطر قدری نگاه ارحمنی حسین از منِ آلوده دستگـیری کرد در آمدم به چه سختی ز چاه ارحمنی
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با خداوند
در گـنهکاری ز بس مشهـور هستم هر کـجـایی میروم مقـهـور هـستم طـعـنـۀ مـردم به من، دردی نـدارد درد من این است که از تو دور هستم بال پـرواز مـرا غـفـلـت شـکـسـتـه در حصار جهل خود محصور هستم غافـل از سرمایۀ عمرم که طی شد در سـراشـیـبـی تـنــد گــور هـسـتـم مـعـصـیـت هـای زیـادم را نــدیــدم بر عـبـادات کـمـم مـغـرور هـسـتـم ذرهای سخـتـی صـدایـم را در آورد این همه نعمت، ولی من کور هستم حق من عریانی و بی آبرویی است با بـزرگـی خـودت مـسـتـور هـستم سـر پـرسـتـم بـاش در بـازار دنــیـا کـودکی ناپـخـتـه و محـجـور هـستم سـائـلـم، دور و بـر بـاب الــجـوادم در شـعــاع انـتـشـار نــور هــسـتـم وقت جـان کـنـدن به دنـبـال رضایم مـثـل سـلـمـانـی نـیـشـابـور هـسـتـم خـــادم زوّار اربـــابــم حــســیــنــم از تـبار فُـطـرس و منـصـور هستم دوست دارم روضه را، پس در قیامت با غـم ارباب خود مـحـشـور هـستم
: امتیاز
|